Liturgische schikkingen

Buigzame takken van de Cornus of Koernoelje (symbool van duurzaamheid) omwikkeld met paars lint in de kleur van de Advent en zilverkleurige stelen van de Kaardebol (teken van verzet, lijden, kommer en kwel) vormen de spijlen van deze vogelkooi, die gevangenschap en onvrijheid symboliseert. De klimop op de achtergrond is het teken van trouw. De vredesduiven van bladmuziek brengen de boodschap van vrijheid. Rode rozen zijn een teken van liefde, olijftakken staan voor vrede en paarse Lisianthus betekent waardering, dankbaarheid en charisma. 

De Meidoorn als symbool van lijden omlijst de leegte van dit hart. Paars lint om de takken verwijst naar de liturgische kleur van de Advent. Naast het paars glinstert het zilver van de Kaardebol, een soort distel, waarvan de betekenis naast verzet, afweer, kommer en kwel ook lijden is. Zilver is net als groen een neutrale kleur. De roze korenaren symboliseren ons dagelijks brood uit het Onzevader en uit psalm 146. Ze verwijzen naar de 3^e Adventszondag, waarbij de liturgische kleur een mengsel tussen paars en wit mag zijn.

De roze Brassica of sierkool is mijn bloemenbeeldtaal voor baby’s, die uit een kool geboren worden. Roze is hier universeel gebruikt, dus voor zowel jongetjes- als meisjesbaby’s.De gele pen is van Amnesty International, die juist vandaag tot eind december een grote schrijfactie houdt en daarmee is de pen symboliek voor de mensenrechtenstrijd

Een liturgische schikking in blauw en wit, in de kleuren van Maria.

Grote bloemen, maar ook kleine verdragen elkaar zonder gemaar in dit plukboeket. Ook paars met geel is geen bezwaar. Een spiegel maakt zomaar van één bloem twee. Zo sluit deze liturgische schikking aan bij de overweging van Karin van den Broeke waarin ze spreekt over ‘religieuze vrijheid, die een spiegel voor verdraagzaamheid is’.

Bij de serie over ‘Wetenschap met het hoofd én uit het hart’ past een gevlochten hart van palmblad met bloemen in dieprood en zonnebloemgeel. 

Een Biedermeier in zonnige kleuren zoals gele rozen met oranje rand. Ze voelen zich thuis in deze mand samen met de anjers. Kijk eens hoe ze stralen!

 Een plukboeket in alle kleuren van de regenboog. Zo de zomer te vieren: dat is geluk!

De kruidige en zoete geur van lavendel hangt zwaar in de lucht. De avondzon valt op de artisjok en doet de gerbera blozen. Het blijft vandaag nog lang zwoel…

De zomer tooit zich ook in wit. Daarvan getuigt dit serene boeket van duifkruid, ridderspoor en kamille gemengd met papaverdozen en jonge Judaspenning.

Bij ‘Summertime’ past een Bloemenhoed, waarop klokjes, anjers en chrysanten een hoofdrol spelen tussen het groen en de bessen van de Gelderse Roos.

Even naar zee, dat voelt altijd als vakantie. Schelpen liggen voor het oprapen. Het siergras wuift in de wind, terwijl de Zee-Lavendel de stormen doorstaat als droogbloem op het land.

Zaterdagavond 25 juli 2020 vond de eerste vesper plaats na 4,5 maand in lockdown. Als liturgische schikking bedacht ik een feestelijk boeket bestaande uit losse zomerbloemen en kleine boeketjes, die na afloop met de aanwezigen mee mochten als herinnering aan deze dienst.

In een zee van hortensia doemen onbekende werelddelen op. Of kunnen we opeens zien met nieuwe ogen?

Kijk eens naar de lelies, kijk hoe ze groeien in het veld

Moge de weg voor u een begaanbaar pad zijn,
Moge de wind u steeds in de rug waaien,
moge de zon met zijn warmte u in het gezicht schijnen…

Ik zag ons aan één tafel, mannen, vrouwen, zacht, ongesluierd, zonder schele ogen, knechten en heren, en geen eerste plaatsen. En allen dronken uit één zelfde beker. Ik zag, God zal het mij ten goede houden, wat nog niet is: zijn geest die velen tot één lichaam maakt.

Huub Oosterhuis, Lied van Paulus

Boek, jij bent geleefd,
zeg ons hoe te leven.
In mijn letters staat geschreven,
dat alleen de Geest doet leven.
Licht en adem is de geest.
Daarom ben ik neergeschreven:
dat jij zonder angst zult leven
wat je leest.

Huub Oosterhuis

Uit het Lied van de mens

Er viel nog geen regen die dag dat Hij maakte de mens.
De dag boetseerde Hij, niet uit het licht van de hemel,
boetseerde Hij uit het stof van de aarde: mij, stof van de aarde.
Blies adem van leven in mijn neusgaten,
werd ik een levende ziel, een mensje…

Huib Oosterhuis

De flamingo met zijn roze veren

is een meester in het balanceren!

Maar vandaag had hij geen zin.

En hij trok zijn poten in.

Hij wilde het drijven eens proberen.  

De vis zei: “Ik doe mee.

Dat is een goed idee,

want relaxen hoort erbij.

Dat maakt een vis zo blij.

Daarom zwem ik in zee!”

God maakte zowel vogel als vis.

Dat is iets dat écht waar is.

Hij deed dit op Dag 5

en dat staat buiten kijf…

Van vrije vogel tot christusvis.

Een cirkel van witte bloemen als symbool voor de zon en de maan, die God schiep op de vierde dag. 

De klok wijst de tijd aan, waarop onze vieringen in de Hooglandse Kerk beginnen… 

“God schiep het hemelgewelf, het uitspansel. En later liet God  het water samenvloeien.” God gaf me de inspiratie om groene bloemen-eilandjes in een vierkante schaal met helder water te plaatsen.  

Voor Beloken Pasen maakte ik deze liturgische schikking met het tere groen van de anjer en de zuiderwindlelie. Het sleutelkastje op de achtergrond verwijst naar beloken, dat afgesloten betekent. Met Beloken Pasen zijn de eerste 8 dagen van de Paasweek afgesloten. 

“Pasen 2020 vier ik samen met mijn magnolia!